Toen wij opgroeiden vloog de zin 'de jeugd van tegenwoordig' ons om de oren. En de lading van deze zin was duidelijk. Maar deze 'jeugd' maakt zich ook zorgen. Zorgen over de toekomst waar deze 'jeugd' het langst mee te maken krijgt. Waar degenen die het hardste schreeuwen gehoord worden. Waar het gesprek mist en eenzaamheid ontstaat. Zo van: 'Ik stond er bij en ik keek er naar'. Een tragikomische voorstelling die in beeld laat voelen hoe wij onze wereld van nu zien.